Παραμύθια για μεγάλους: Χώρα ανέκδοτο

του Δημήτρη Φιλίππου

protagon.gr

15 Ιουνίου 2011, ημέρα συζήτησης του Μεσοπρόθεσμου στη Βούλη και από νωρίς ο κόσμος είχε κατακλύσει τους δρόμους πέριξ του Συντάγματος, με σκοπό να «αποθεώσει» τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας. Μέσα στο πλήθος και εσύ, είχες μοιράσει ισόποσα τα συναισθήματά σου ανάμεσα στα 3 Άλφα. Αγανάκτηση, απελπισία, αηδία.
Σύνολο 99%. Το 1% στο μεταίχμιο, ανάμεσα στο κενό και την ελπίδα, γέρνοντας προς το κενό.

Τα ΜΜΕ, που εκτάκτως διέκοψαν την απεργία τους, είχαν μοιράσει το χρόνο ανάμεσα σε ποδοσφαιρικές περιγραφές των επεισοδίων, που ακολούθησαν την άφιξη των γνωστών-άγνωστων μπαχαλάκιδων και τίτλους που ανακοίνωναν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Εσύ, στα πρώτα δακρυγόνα, συνηδητοποίησες την αφέλειά σου. «Δεν πας σε διαδήλωση χωρίς maaloxκαι aerolin». Τα μάτια σου θάλασσες. Η ανάσα σου κομμένη. Περισσότερο οξυγόνο βρίσκεις στο βυθό της θάλασσας, παρά στην πλατεία  Συντάγματος τέτοιες ώρες.

Το μεγαλύτερο μέρος του συγκεντρωμένου πλήθους συνέχισε να διαδηλώνει ειρηνικά, κάνοντας το 1% μέσα σου να γείρει προς την ελπίδα. Μπαρουτοκαπνισμένος, σύρθηκες έξω από το πλήθος ψάχνοντας μια ανάσα. Περπάτησες αρκετά, μέχρι που αντίκρισες σαν όαση μια ταβέρνα. Μπήκες στο μπάνιο, έπλυνες το πρόσωπό σου. Ανάσανες. Βγαίνοντας, μια παρέα τουριστών σε κάλεσε να καθίσεις μαζί τους. Στο τραπέζι, ένας Γάλλος, ένας Γερμανός και ένας Αμερικάνος. Το καρέ συμπλήρωσες εσύ, ένας Έλληνας.
Εντάξει, το παρεάκι θύμιζε λίγο ανέκδοτο αλλά, τι να κάνεις, είχες ανάγκη να ξαποστάσεις για λίγο. Από την παλιά τηλεόραση της ταβέρνας, παρακολουθούσατε όλοι μαζί τις πολιτικές εξελίξεις. Λαϊκισμοί, επικοινωνιακά παιχνίδια και μια υποτιθέμενη συμφωνία για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. «Στην υγειά του Πρωθυπουργού και του Αγίου Μνημονίου», είπες και κατέβασες το ούζο μονοκοπανιά. Πριν προλάβεις να ξαναγεμίσεις το ποτήρι, ξεκίνησε η κουβέντα. Θέμα; Εκλογολογία. Πιο συγκεκριμένα, καταλληλότερος Πρωθυπουργός.
Αφού αποκλείσατε όλα τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα, αποφασίσατε οτι αυτό που χρειαζόταν η χώρα ήταν κάτι φρέσκο, μια αλλαγή. Τον λόγο πήρε πρώτος ο Γάλλος, ο οποίος πρότεινε σαν καταλληλότερο Πρωθυπουργό της Ελλάδας, τον Ντομινίκ Στρος Καν. Και είχε επιχειρήματα ο άνθρωπος. «Πιστεύω πως είναι ο ιδανικός για το γόλο του Πγωθυπουγού, σε μια χώγα που πιάνει καθημεγινά τον κώλο του απλού πολίτη». Είχες αρχίσει να πείθεσαι, όταν το λόγο πήρε ο Γερμανός, ανατρέποντας τα δεδομένα.
«Ja, ja, ja», δηλαδή «ναι, ναι, ναι», είπε ειρωνικά και συνέχισε με σιγουριά, χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι. «Το μέλλον της Ελλάδας, μας ανήκει Herren(κύριοι). Το ξεπούλημα ξεκίνησε. Σε λίγο καιρό, η Ελλάδα θα αποτελεί κρατίδιο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, κάτι σαν την Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία δηλαδή, με τη διαφορά οτι δεν θα έχετε κανένα απολύτως δικαίωμα. Όσο για τον Πρωθυπουργό, αρχικά μπορεί να καλύψει τη θέση ένα Würstel(μικρό λουκάνικο). Και προτείνω το μικρό λουκάνικο, γιατί το μεγάλο προορίζεται για άλλη θέση». Πήγες ν’ αντιδράσεις, αλλά σε πρόλαβε ο Αμερικάνος.
«Hellooo…», είπε κουνώντας το κεφάλι πέρα δώθε, σε στυλ “σύνελθε Γερμανέ, είμαι και εγώ εδώ”. Έβγαλε από την τσάντα του ένα ντοσιέ, με επιγραφή Ελλάδα – Απόρρητο, το άνοιξε και έκανε την πρότασή του ανεπιφύλακτα. «Βασισμένος στο έργο των τελευταίων κυβερνήσεων και στο προφίλ των Ελλήνων Πρωθυπουργών, καταλληλότερος Πρωθυπουργός για την Ελλάδα είναι ο Γκούφυ. Φυσικά, με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ Υπουργό Οικονομικών, τον Ντάφυ Ντακ κυβερνητικό εκπρόσωπο και τους Μουργόλυκους να συμπληρώνουν το υπουργικό Συμβούλιο».
Εκνευρισμένοι Γάλλος και Γερμανός άρχισαν να φωνάζουν, με τον Αμερικάνο να τους απαντά, σηκώνοντας επιδεικτικά την παλάμη του δεξιού του χεριού και επαναλαμβάνοντας τη φράση “talktothehand”, ήτοι “μίλα στο χέρι, εγώ σε γράφω”.
Οι τρεις, σταμάτησαν να τσακώνονται μόνο όταν είδαν τον σερβιτόρο να πλησιάζει με το λογαριασμό, κάνοντας ταυτόχρονα νόημα να τον αφήσει μπροστά σου. Απογοητευμένος, κατέβασες ξάνα το ούζο, έβγαλες από την τσέπη τα τελευταία σου ευρώ και τ’ αφησες στο τραπέζι. Έπειτα, σήκωσες το κεφάλι, τους κοίταξες και είπες με σιγουριά, «κύριοι, με συγχωρείται που θα σας απογοητεύσω αλλά τα πράγματα είναι απλά: μετά από τον Κωστίκα και τον Γιωρίκα, επόμενος Πρωθυπουργός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Τοτό"...