Πόσο απέχει η Ταχρίρ απο το Σύνταγμα;

του Γιώργου Νικολόπουλου
πηγή  protagon.gr

πηγή: protagon.gr

 Ο Αλέκος Αλαβάνος, ηγετικό στέλεχος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και της ελληνικής Ακροαριστεράς, δήλωσε πως η Τετάρτη είναι μεγάλη μέρα καθώς ένα ποτάμι θα πλημμυρίσει την πρωτεύουσα,  λίγο πριν την λαϊκή εξέγερση.«Το Κάιρο έχει την πλατεία Ταχρίρ. Η Αθήνα έχει την πλατεία Συντάγματος. Διαδηλώνουμε στο Σύνταγμα. Μένουμε στο Σύνταγμα.»  προτείνει ο έμπειρος πολιτικός.

Ίσως κι άλλοι το σκέφτονται, αλλά ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού είναι ίσως ο πιο προβεβλημένος Έλληνας δημόσιος άνδρας που να προσπαθεί να συνδέσει τόσο ξεκάθαρα την εξέγερση στην Αίγυπτο με την ελληνική κρίση, σημειώνοντας μάλιστα πως «ο ελληνικός λαός έχει βγάλει μαθήματα από τις αιγυπτιακές εξελίξεις».

Είναι  όμως όντως έτσι; Είναι θέμα ωρών ή ημερών η πλατεία Συντάγματος να θυμίσει την πλατεία Απελευθέρωσης (Ταχρίρ) της αιγυπτιακής πρωτεύουσας; Πόσο μεγάλη απόσταση χωρίζει τη μία από την άλλη;  Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές;

• Μικρή ομοιότητα: και στην Αίγυπτο και στη χώρα μας φούντωσε τον τελευταίο χρόνο η λαϊκή δυσαρέσκεια.
• Μεγάλη διαφορά: στην Αίγυπτο οι πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους για να ανατρέψουν μία δικτατορία πολλών δεκαετιών,  που στην τελευταία της μορφή (υπό τον Μουμπάρακ) κρατούσε την εξουσία χωρίς ελεύθερες εκλογές, αδιάλειπτα για τα τελευταία 30 χρόνια. Στην Ελλάδα αντίθετα, δεν ζούμε σε δικτατορία αλλά σε κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου, όπου γίνονται (υπερβολικά) συχνά εκλογές, και όπου το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έγινε κυβέρνηση με το ευρύ 43.92% της λαϊκής ψήφου μόλις πριν ενάμιση χρόνο. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι μάλιστα ο δέκατος διαφορετικός πρωθυπουργός της Ελλάδας τα τελευταία 31 χρόνια.
• Μεγάλη διαφορά: Στην Αίγυπτο του Μουμπάρακ ίσχυε στρατιωτικός νόμος. Πέρα δηλαδή από την ανυπαρξία ελεύθερων εκλογών, βασικές πολιτικές ελευθερίες  όπως εκείνη της έκφρασης, του Τύπου και του συναθροίζεσθαι ήταν παντελώς απούσες. Στην Ελλάδα αντίθετα, το Σύνταγμα του 1975 προστατεύει απόλυτα τις θεμελιώδεις πολιτικές αυτές ελευθερίες, με συχνότερες ενστάσεις μάλλον για την  πιθανή κατάχρηση τους (άσυλο, blogs κλπ) παρά για τον μη σεβασμό τους.
• Μικρή ομοιότητα: και στην Αίγυπτο και εδώ νέες μορφές κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook και το twitter χρησιμοποιούνται εσχάτως ως πανίσχυρες δωρεάν «ντουντούκες», έχοντας τη δύναμη να ακουστούν στη χώρα από άκρη σε άκρη, παρακάμπτοντας τηλεοράσεις κι εφημερίδες, και καλώντας σε εξέγερση.
• Μεγάλη διαφορά: εν αντιθέσει με την Αίγυπτο όπου το ίντερνετ «πήρε φωτιά», στην Ελλάδα η σελίδα στο facebook για το «Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης» του κυρίου Αλαβάνου αρέσει σε 267 άτομα.
• Μικρή ομοιότητα: και η Ελλάδα και οι Αίγυπτος είναι χώρες της Μεσογείου. Ναι, δεν αστειεύομαι, στην ανακοίνωση του κυρίου Αλαβάνου αναφέρεται πως «Οι εξελίξεις στις χώρες του Νότου της Μεσογείου δείχνουν τον δρόμο για τις χώρες του Βορρά της», συνδέοντας έτσι την Τυνησία και την Αίγυπτο με την Ελλάδα!

Σταματώ εδώ. Τα περισσότερα από τα παραπάνω μοιάζουν και είναι αυτονόητα νομίζω για τους περισσότερους από εμάς. Οι ομοιότητες είναι τόσο αχνές που καλά καλά δεν διακρίνονται. Οι διαφορές (ενδεικτικά αραδιασμένες και μόνο)  είναι χαώδεις. Άρα; Αποκλείεται να γίνει το Σύνταγμα Ταχρίρ; Θα δούμε προσεχώς  και  εδώ μαζικές, εμφύλιες συγκρούσεις στα ερείπια του χθες;

Η απάντηση μου είναι ναι, αποκλείεται. Άλλωστε το ενδεχόμενο να ξαναζήσουμε τη φρίκη των θυμάτων της Marfin θα συντροφεύει πια κάθε παρόμοια σκέψη, λειτουργώντας αποτρεπτικά. Αλλά με έναν αστερίσκο. Το ακραίο σενάριο η Ακροαριστερά του ΚΚΕ και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α να το επιδιώξει. Αν το σχεδιάσει, μπορεί  ίσως να «στήσει»  μία Ταχρίρ α λα ελληνικά. Να προσπαθήσει το Μέτωπο του ΠΑΜΕ και το Μέτωπο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (μπρρρ, ξεχνάμε πως μέχρι και τα ονόματα άκρα θυμίζουν), να κλείσει την πλατεία επ’άόριστον («μένουμε Σύνταγμα» λέει ο Αλαβάνος), ώστε να προκαλέσουν την απομάκρυνση τους δια της αστυνομικής βίας. Συμβολική κατάληψη που λέμε. Της Ακρόπολης, του λιμανιού, του υπουργείου. Ναι, αυτή θα είναι για λίγες ώρες μία Ταχρίρ στις επαναστατικές φαντασιώσεις της ελληνικής Ακροαριστεράς. Μία Ταχρίρ-μαιμού όμως, που θα απέχει από την αυθεντική όσο η Αφρική από την Ευρώπη.