Βαθιά υπόκλιση στα 15χρονα αστέρια

της Μιλένας Αποστολάκη
πηγή: aixmi.gr

Η είδηση ότι οι Έλληνες δεκαπεντάχρονοι βρέθηκαν στην πρώτη θέση ανάμεσα σε συνομηλίκους τους από 35 χώρες, σε μια έρευνα του ΟΟΣΑ για το εξωσχολικό διάβασμα, σκιαγραφεί το πρόσωπο μιας Ελλάδας που απέχει πολύ από εκείνο που σήμερα κυριαρχεί στη συλλογική μας συνείδηση. Σκιαγραφεί ένα πρόσωπο αισιόδοξο, καλλιεργημένο και ευαίσθητο, μιας Ελλάδας με ελπιδοφόρο παρόν και ακόμη πιο ελπιδοφόρο μέλλον.

Ήταν, όμως, μια, είδηση που χάθηκε, πέρασε απαρατήρητη και σαρώθηκε από τη διεθνή και εγχώρια επικαιρότητα, η οποία σφραγίζεται από σκληρές και, ορισμένες φορές, βίαιες συγκρούσεις.

Θέλω, λοιπόν, κατ’ αντιδιαστολή, κόντρα στο ρεύμα και την καυτή ατζέντα της εποχής, να μιλήσω για κάτι διαφορετικό, ασήμαντο ίσως για πολλούς, την ώρα που για μένα είναι σημαντικό.

Έγινε, και ορθώς, πολύς λόγος για τους βανδαλισμούς στο θέατρο Τέχνης, γίνεται ακόμη λόγος για τα έκτροπα στο ντέρμπι Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού, και η σκέψη μας βυθίζεται στην απαισιοδοξία που αυτά τα γεγονότα παράγουν.

Απέναντι σε αυτού του είδους το σκοταδισμό, απέναντι στην κουλτούρα της βίας, απέναντι στο θάνατο της σκέψης και του λόγου, υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα.

Αυτά τα παιδιά που χαρίζουν με την επιλογή τους μία αισιόδοξη πρωτιά στη χώρα, είναι οι αυριανοί σκεπτόμενοι πολίτες που θα κρίνουν, θα ζυγίζουν, θα σέβονται, θα αναρωτιούνται, θα έχουν αρχές και ευαισθησίες, θα είναι σε θέση να αμφισβητήσουν τις βεβαιότητες τους, να τις επανακαθορίσουν και να τις μοιραστούν με άλλους. Είναι οι αυριανοί σκεπτόμενοι και ευαισθητοποιημένοι γονείς, που θα καλλιεργήσουν στα παιδιά τους την ελεύθερη σκέψη και θα τους δώσουν αξιακά πρότυπα.

Αυτή η «μικρή» αισιόδοξη είδηση συνιστά ένα ενθαρρυντικό αντίδοτο στη σημερινή βαθιά κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, και η οποία ασφαλώς δεν περιορίζεται στο δημοσιονομικό της περιεχόμενο, αλλά είναι κρίση κοινωνική, πολιτισμική, αξιακή, είναι κρίση των θεσμών και  θέτει επιτακτικά την ανάγκη ουσιαστικών αλλαγών, οι οποίες θα επικυρώσουν το ιστορικοπολιτικό τέλος της μεταπολίτευσης. Όχι γιατί η μεταπολίτευση απέτυχε, θα ήταν ανιστόρητη μια μονοσήμαντη αποτίμησή της, αλλά γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει εγκλωβισμένη στην ιστορική και πολιτική διαχείριση του παρελθόντος της.