Του Γιώργου Καισάριου
Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα είναι αυτό των συντάξεων. Για όσους δεν το ξέρετε, σχεδόν το 1 στα 3 ευρώ που εισπράττει το κράτος πάει για συντάξεις.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010, συνολικά 11,16 δισ. ευρώ πήγαν για επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και 7 δισ. ευρώ για συντάξεις του δημοσίου. Με λίγα λόγια, 18 δισ. πήγαν για συντάξεις.
Για όσους δεν κράτησαν λογαριασμό, τα συνολικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2010 ήταν προγραμματισμένα να είναι 53 δισ. περίπου.
Αν θα έδινα έναν και μόνο λόγο για την κατάρρευση και πτώχευση της Ελλάδος, θα έλεγα ότι είναι λόγω του συνταξιοδοτικού. Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες χώρες, αλλά αμφιβάλω αν στον προϋπολογισμό τους ξοδεύουν τόσα πολλά για συντάξεις.
Πέραν από τα τεράστια ποσά που ξοδεύουμε για συντάξεις, υπάρχει και το θέμα του κατά πόσο δίκαια διανέμονται αυτά τα λεφτά. Όλοι έχουμε ακούσει ότι οι περισσότερες συντάξεις σε πολλές ΔΕΚΟ είναι κοντά στα 2.000 ευρώ. Όλοι ξέρουμε για τις πολλαπλές συντάξεις που εισπράττουν κυρίως οι πολιτικοί και ορισμένες άλλες κατηγορίες ευγενών επαγγελμάτων.
Το ερώτημα της ημέρας είναι αν θα πρέπει να παίρνουν όλοι σύνταξη;
Για μένα η απάντηση είναι όχι. Άσχετα του τι έχει πληρώσει ο κάθε ένας, από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των συντάξεων πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τότε τα λεφτά αυτά θα πρέπει να δίδονται με όρους. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι σχεδόν το σύνολο των ταμείων έχει πτωχεύσει και ότι αποθεματικά όπου υπάρχουν είναι πενιχρά.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι εισφορές δεν είναι κουμπαράς αλλά κοινωνικός φόρος. Για ποιο λόγο; Διότι από αυτά τα λεφτά πληρώνονται χήρες, ορφανά, ειδικές επεμβάσεις και πολλά άλλα. Ναι μεν πρέπει να παίρνεις κάτι για αυτή σου την συνεισφορά, αλλά μονο αν το δικαιούσαι. Και το κριτήριο του ποιος δικαιούται πρέπει να είναι τα εισοδηματικά κριτήρια.
Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς πλούσιους Έλληνες και τους έχω κάνει το ερώτημα αν θα τους πείραζε να τους κοπεί η σύνταξη και η απάντηση από όλους ήταν ότι δεν έχουν πρόβλημα. Ορισμένοι μάλιστα έχουν και τύψεις ότι παίρνουν σύνταξη.
Όταν κάποιος είναι από τους τυχερούς και στα 65 έχει 3 πολυκατοικίες ή μερικά εκατομμύρια σε ρευστό ή εκατομμύρια σε περιουσιακά στοιχεία, τότε δεν έχει ανάγκη από μια σύνταξη. Αυτοί είναι οι τυχεροί που τα κατάφεραν. Δεν είναι όμως όλοι τυχεροί.
Όχι δεν είναι αυτό ένα αριστερό κήρυγμα και δεν είμαι εδώ να σας κλέψω την σύνταξη, αλλά από τη στιγμή που η τωρινή γενιά τα έχει κάνει μπάχαλο και έχει τινάξει την μπάνκα στο αέρα, δεν θεωρώ πρέπον να παίρνουν ορισμένοι τις παχουλές συντάξεις που παίρνουν. Και δεν εννοώ βέβαια τις συντάξεις των 500 ευρώ. Μιλάω καθαρά για όλους αυτούς που παίρνουν μερικά χιλιάρικα τον μήνα, λόγω ότι κατείχαν μια θέση που, για κάποιο παράξενο και παράλογο λόγο τους έκανε προνομιούχους.
Είναι αδιανόητα να υπάρχουν συνταξιούχοι στα 50 τους και να παίρνουν 2.000+ τον μήνα, όταν η πλειοψηφία των νέων παίρνει 700 ευρώ. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν ζουν τόσο πλουσιοπάροχα ορισμένες κατηγορίες συνταξιούχων. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που κάποτε μπήκε στη ΔΕΗ με ρουσφέτι και δεν κατείχε καμία ιδιαίτερη σπουδαία θέση να παίρνει 2.500 ευρώ σύνταξη.
Οι ανισότητες είναι τεράστιες. Και αυτές οι ανισότητες πρέπει να εκλείψουν αν θέλουμε αυτή η κοινωνία να πάει μπροστά.
Καμία σχέση δεν έχουν πολλές συντάξεις σε σχέση με αυτά που έχουν πληρωθεί στο σύστημα. Ναι μεν όλοι πληρώνουν εισφορές για να πάρουν σύνταξη, αλλά όχι αρκετά για να δικαιολογήσουν τη σύνταξη που παίρνουν. Για παράδειγμα, οι συντάξεις σε πολλές περιπτώσεις υπολογίζονται με βάση του τι έχει πληρώσει ο δικαιούχος τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι εξ ορισμού οι συντάξεις που πληρώνονται δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που έχει πληρώσει ο δικαιούχος στο σύστημα.
Μονο αν το σύστημα ήταν funded και μιλούσαμε για ένα κεφαλοποιητικό σύστημα θα μπορούσε ο δικαιούχος να πει ότι έχει πληρώσει τόσα και ότι κάνει να πάρει τόσα. Σήμερα δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Σήμερα, αυτά που παίρνει ο κάθε ένας τα έχει μονο εν μέρει πληρώσει και τα υπόλοιπα τα επιβαρύνονται οι μελλοντικές γενεές.
Κατά την άποψη μου, οι συντάξεις θα πρέπει να μειωθούν αρκετά από τα σημερινά επίπεδα, ειδικά οι συντάξεις πάνω από 1.000 ευρώ. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η ανώτατη σύνταξη θα πρέπει να είναι στα όρια του κατώτατου μισθού. Όχι μονο διότι λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά διότι δεν είναι δυνατόν να δανειζόμαστε για να δίνουμε συντάξεις. Κοινωνική πολιτική με δανεικά δεν γίνεται, νομίζω όλοι το αντιλαμβανόμαστε αυτό σήμερα.
Και προτού ορισμένοι ρωτήσετε πως μπορεί ένας συνταξιούχος να ζήσει με 700 ευρώ, να ρωτήσετε πως μπορεί να ζήσει ένας νέος με αυτά τα λεφτά και να φτιάξει οικογένεια.
Η κατάληξη είναι ότι τα λεφτά που αιμορραγεί ο προϋπολογισμός για συντάξεις είναι πάρα πολλά. Και λόγω ότι δίδονται από τον προϋπολογισμό, σημαίνει ότι δεν είναι αποταμιευμένα και θα πρέπει να δίδονται υπό προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις θα πρέπει να είναι με κριτήρια εισοδηματικά. Και για όσους νομίζουν ότι σαν έχουν κλέψει και ότι αξίζετε παραπάνω, τα παράπονα σας στους πολιτικούς που ψηφίζετε τόσα χρόνια και όχι σε εμένα.
Οι απόψεις που έχουν ακουστεί περί μιας ενιαίας κατώτατης σύνταξης με βρίσκουν σύμφωνο. Είναι ένας καλός τρόπος για να μπορούμε να μεταπηδήσουμε σταδιακά σε ένα κεφαλοποιητικό σύστημα έτσι ώστε ο κάθε ένας να παίρνει αυτό που πραγματικά αξίζει και όχι αυτά που νομίζει ότι αξίζει.
Νομίζω ότι είναι το λιγότερο που χρωστά αυτή η γενιά στην επόμενη γενιά.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010, συνολικά 11,16 δισ. ευρώ πήγαν για επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία και 7 δισ. ευρώ για συντάξεις του δημοσίου. Με λίγα λόγια, 18 δισ. πήγαν για συντάξεις.
Για όσους δεν κράτησαν λογαριασμό, τα συνολικά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2010 ήταν προγραμματισμένα να είναι 53 δισ. περίπου.
Αν θα έδινα έναν και μόνο λόγο για την κατάρρευση και πτώχευση της Ελλάδος, θα έλεγα ότι είναι λόγω του συνταξιοδοτικού. Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες χώρες, αλλά αμφιβάλω αν στον προϋπολογισμό τους ξοδεύουν τόσα πολλά για συντάξεις.
Πέραν από τα τεράστια ποσά που ξοδεύουμε για συντάξεις, υπάρχει και το θέμα του κατά πόσο δίκαια διανέμονται αυτά τα λεφτά. Όλοι έχουμε ακούσει ότι οι περισσότερες συντάξεις σε πολλές ΔΕΚΟ είναι κοντά στα 2.000 ευρώ. Όλοι ξέρουμε για τις πολλαπλές συντάξεις που εισπράττουν κυρίως οι πολιτικοί και ορισμένες άλλες κατηγορίες ευγενών επαγγελμάτων.
Το ερώτημα της ημέρας είναι αν θα πρέπει να παίρνουν όλοι σύνταξη;
Για μένα η απάντηση είναι όχι. Άσχετα του τι έχει πληρώσει ο κάθε ένας, από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των συντάξεων πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, τότε τα λεφτά αυτά θα πρέπει να δίδονται με όρους. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι σχεδόν το σύνολο των ταμείων έχει πτωχεύσει και ότι αποθεματικά όπου υπάρχουν είναι πενιχρά.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι εισφορές δεν είναι κουμπαράς αλλά κοινωνικός φόρος. Για ποιο λόγο; Διότι από αυτά τα λεφτά πληρώνονται χήρες, ορφανά, ειδικές επεμβάσεις και πολλά άλλα. Ναι μεν πρέπει να παίρνεις κάτι για αυτή σου την συνεισφορά, αλλά μονο αν το δικαιούσαι. Και το κριτήριο του ποιος δικαιούται πρέπει να είναι τα εισοδηματικά κριτήρια.
Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς πλούσιους Έλληνες και τους έχω κάνει το ερώτημα αν θα τους πείραζε να τους κοπεί η σύνταξη και η απάντηση από όλους ήταν ότι δεν έχουν πρόβλημα. Ορισμένοι μάλιστα έχουν και τύψεις ότι παίρνουν σύνταξη.
Όταν κάποιος είναι από τους τυχερούς και στα 65 έχει 3 πολυκατοικίες ή μερικά εκατομμύρια σε ρευστό ή εκατομμύρια σε περιουσιακά στοιχεία, τότε δεν έχει ανάγκη από μια σύνταξη. Αυτοί είναι οι τυχεροί που τα κατάφεραν. Δεν είναι όμως όλοι τυχεροί.
Όχι δεν είναι αυτό ένα αριστερό κήρυγμα και δεν είμαι εδώ να σας κλέψω την σύνταξη, αλλά από τη στιγμή που η τωρινή γενιά τα έχει κάνει μπάχαλο και έχει τινάξει την μπάνκα στο αέρα, δεν θεωρώ πρέπον να παίρνουν ορισμένοι τις παχουλές συντάξεις που παίρνουν. Και δεν εννοώ βέβαια τις συντάξεις των 500 ευρώ. Μιλάω καθαρά για όλους αυτούς που παίρνουν μερικά χιλιάρικα τον μήνα, λόγω ότι κατείχαν μια θέση που, για κάποιο παράξενο και παράλογο λόγο τους έκανε προνομιούχους.
Είναι αδιανόητα να υπάρχουν συνταξιούχοι στα 50 τους και να παίρνουν 2.000+ τον μήνα, όταν η πλειοψηφία των νέων παίρνει 700 ευρώ. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν ζουν τόσο πλουσιοπάροχα ορισμένες κατηγορίες συνταξιούχων. Δεν είναι δυνατόν κάποιος που κάποτε μπήκε στη ΔΕΗ με ρουσφέτι και δεν κατείχε καμία ιδιαίτερη σπουδαία θέση να παίρνει 2.500 ευρώ σύνταξη.
Οι ανισότητες είναι τεράστιες. Και αυτές οι ανισότητες πρέπει να εκλείψουν αν θέλουμε αυτή η κοινωνία να πάει μπροστά.
Καμία σχέση δεν έχουν πολλές συντάξεις σε σχέση με αυτά που έχουν πληρωθεί στο σύστημα. Ναι μεν όλοι πληρώνουν εισφορές για να πάρουν σύνταξη, αλλά όχι αρκετά για να δικαιολογήσουν τη σύνταξη που παίρνουν. Για παράδειγμα, οι συντάξεις σε πολλές περιπτώσεις υπολογίζονται με βάση του τι έχει πληρώσει ο δικαιούχος τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι εξ ορισμού οι συντάξεις που πληρώνονται δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που έχει πληρώσει ο δικαιούχος στο σύστημα.
Μονο αν το σύστημα ήταν funded και μιλούσαμε για ένα κεφαλοποιητικό σύστημα θα μπορούσε ο δικαιούχος να πει ότι έχει πληρώσει τόσα και ότι κάνει να πάρει τόσα. Σήμερα δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Σήμερα, αυτά που παίρνει ο κάθε ένας τα έχει μονο εν μέρει πληρώσει και τα υπόλοιπα τα επιβαρύνονται οι μελλοντικές γενεές.
Κατά την άποψη μου, οι συντάξεις θα πρέπει να μειωθούν αρκετά από τα σημερινά επίπεδα, ειδικά οι συντάξεις πάνω από 1.000 ευρώ. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η ανώτατη σύνταξη θα πρέπει να είναι στα όρια του κατώτατου μισθού. Όχι μονο διότι λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά διότι δεν είναι δυνατόν να δανειζόμαστε για να δίνουμε συντάξεις. Κοινωνική πολιτική με δανεικά δεν γίνεται, νομίζω όλοι το αντιλαμβανόμαστε αυτό σήμερα.
Και προτού ορισμένοι ρωτήσετε πως μπορεί ένας συνταξιούχος να ζήσει με 700 ευρώ, να ρωτήσετε πως μπορεί να ζήσει ένας νέος με αυτά τα λεφτά και να φτιάξει οικογένεια.
Η κατάληξη είναι ότι τα λεφτά που αιμορραγεί ο προϋπολογισμός για συντάξεις είναι πάρα πολλά. Και λόγω ότι δίδονται από τον προϋπολογισμό, σημαίνει ότι δεν είναι αποταμιευμένα και θα πρέπει να δίδονται υπό προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις θα πρέπει να είναι με κριτήρια εισοδηματικά. Και για όσους νομίζουν ότι σαν έχουν κλέψει και ότι αξίζετε παραπάνω, τα παράπονα σας στους πολιτικούς που ψηφίζετε τόσα χρόνια και όχι σε εμένα.
Οι απόψεις που έχουν ακουστεί περί μιας ενιαίας κατώτατης σύνταξης με βρίσκουν σύμφωνο. Είναι ένας καλός τρόπος για να μπορούμε να μεταπηδήσουμε σταδιακά σε ένα κεφαλοποιητικό σύστημα έτσι ώστε ο κάθε ένας να παίρνει αυτό που πραγματικά αξίζει και όχι αυτά που νομίζει ότι αξίζει.
Νομίζω ότι είναι το λιγότερο που χρωστά αυτή η γενιά στην επόμενη γενιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου