του Γιώργου Λοβέρδου
Γύρω μου όλο και αυξάνονται οι άνεργοι ή οι φίλοι που υφίστανται περικοπές μισθών. Τελικά δεν καταλαβαίνω ποιο εισόδημα θα φορολογήσει η κυβέρνηση. Επιπλέον, η κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών έχει μειωθεί, οπότε μειώνεται και η αποτελεσματικότητα των έμμεσων φόρων…
Όσο για την ανάσα στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, τείνει να γίνει ανέκδοτο όταν μάλιστα όλες οι επιχειρήσεις βρήκαν την ευκαιρία: Άλλες να μειώνουν μισθούς γιατί το έχουν ανάγκη και άλλες για να οδηγούν τα έσοδα προς άλλες επενδύσεις ή …κατευθύνσεις.
Μία οικονομική κρίση όπου καπετάνιοι και πλήρωμα έρριχναν το καράβι έξω ενώ έτρωγαν στο κατάστρωμα…
Ποιοι τα έφαγαν; Οι γνωστοί-άγνωστοι χωρίς κουκούλα. Δυο-τρεις μπορεί να πάνε στη φυλακή, βορά στο σαρκοβόρο θηρίο των εκλογών…
«Πωπω! Χρωστάμε 900 δις» μου είπε προ ολίγου έντρομος ο φούρναρης λες και τα είχε φάει ο ίδιος!
Τυχαίο; Όχι! Το σύνθημα « μαζί τα φάγαμε» που απαντά στο «οι πολιτικοί είναι κλέφτες», έκανε τη δουλειά του.
Αν προσθέσουμε και την ενοχοποίηση της κακής αριστεράς για τα χιουχαίσματα και τα γιαούρτια… έρχεται και δένει.
Πες πες όλοι γεμίζουν ενοχές…
Το σύνθημα μάλιστα αναπαράγεται και από άτομα του «προοδευτικού» χώρου. Μόλις σήμερα διάβασα ένα άρθρο που ταυτίζει τις αντιδράσεις αποκλειστικά με την αριστερά και ονομάζει τους «θερμόαιμους» Ορκς!
Όπως φαίνεται οι αντιδράσεις πρέπει να είναι χλιαρές. Περπάτημα, πανό και σπίτια σας. Στο μέλλον βέβαια θα υποβάλλουν και σχέδιο πορείας για να μη διαταράσσεται η οικονομική ζωή του τόπου. Ποια οικονομική ζωή;
«Υπάρχει βδομάδα που δεν μπαίνει κανείς για να καταθέσει ποσό ή να πληρώσει κάρτα» μου λέει κάποιος γνωστός μου, υπάλληλος τραπέζης.
«Όλα πάγωσαν». Ακόμα και παλιοί διευθυντές που είχαν μάθει στις παχιές αγελάδες, βρήκαν την ευκαιρία …συνταξιοδότησης. Τι να κάνουν αν δεν έχουν προϊόντα να δώσουν, αν δε μπορούν να εξυπηρετήσουν πελάτες λαμβάνοντας τα ανάλογα bonus και δώρα;
«Η λογική πολλών τραπεζών», μου λέει άλλος τραπεζοϋπάλληλος «είναι εκείνη της Goldman Sachs, που βέβαια δεν ενσωματώνει καμία κοινωνική πολιτική. Όσο περισσότερο ρίσκο έχει μία κίνηση, τόσο αυξάνεται το επιτόκιο».
Αποτέλεσμα; Κατά την προσπάθεια ρύθμισης που προαπαιτείται για να υπαχθείς στο νόμο Κατσέλη, πολλές τράπεζες προτείνουν το ληστρικό επιτόκιο του 18,5%. Λες και ένας άνεργος ή ένας σύγχρονος προλετάριος μπορεί να πληρώσει ένα τέτοιο επιτόκιο!
Αντίθετα, πολλές τράπεζες αναμένουν σύντομα να κάμψουν τις «δυσκολίες» που πολύ δειλά είχαν θεσμοθετηθεί… Σχεδόν όλες έχουν δημιουργήσει εταιρείες «Real Estate» για να μπορούν να διοχετεύουν τα κατασχεμένα ακίνητα….
Και τι κάνει η Πολιτεία και οι Ταγοί της Εξουσίας;
Συνεχίζει μία πολιτική την οποία, προ των εκλογών, χαρακτήριζαν «καταστροφική».
Στις 8.000 αιτήσεις εξωδικαστικού συμβιβασμού, μόλις οι 8 διευθετήθηκαν, έλεγε τις προάλλες «λειτουργός» Οργανισμού για την Προστασία του Καταναλωτή.
Μόλις σήμερα έκανα μία βόλτα στο κέντρο περνώντας από την Πανεπιστημίου, Αιόλου, Αγίας Ειρήνης, Μητροπόλεως, Ερμού. Τα καταστήματα άδεια.
«Μείνε για μένα» παρότρυνε κάποιος υπάλληλος καταστήματος το καφετζή της περιοχής. Ναι, ο άνθρωπος ήθελε να κλείσει το κατάστημά του αφού δεν είχε πια πελατεία για να καλύψει τα έσοδα.
Ιδιοκτήτες καταστημάτων στέκονταν πίσω από τις πόρτες. Κοίταγαν έξω, σκεπτικοί…
Πόσο απέχει από την εικόνα αυτή η αισιοδοξία και τα χαμόγελα που συχνά βλέπω στις ειδήσεις; Μπορείς να είσαι αισιόδοξος για τον εαυτό σου, όχι όμως και για το ένα εκατομμύριο ανέργων. Όταν εσύ τρως το βράδυ το φαγητό σου, κινείσαι με κρατικά έξοδα και έχεις ευεργετικά επιτόκια, άλλοι προσπαθούν να βάλλουν μέσο για μία δουλειά των 500 ευρώ. Μέσον;
Και βέβαια! Ακόμα και μία θέση σε τηλεφωνική εταιρεία εισπράξεων χρειάζεται πολιτικό μέσον…
Όχι δεν πάμε καλά. Κανείς. Ούτε και εμείς οι ίδιοι.
«Μπορείς να μου πάρεις κάτι να φάω» με ρωτάει την ώρα που καθόμουν σε ένα καφέ ένας μελαμψός αλλοδαπός νεαρός. Δεν έμοιαζε ούτε για ναρκομανής, ούτε για ζητιάνος. Πείναγε ο άνθρωπος!
«Όχι» του γνέφω με το κεφάλι μου και συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου και να τρώω την τυρόπιτά μου.
Απομακρύνθηκε.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά σήκωσα το κεφάλι μου. Δεν ήταν εκεί.
Συνέχισα να τρώω την τυρόπιτα.
Δεν κατέβαινε πια με ευκολία...
Γ.Λ.
Υ.Γ. Συγγνώμη φίλε… Ήμουν μ…..κας!
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι από άλλο σημερινό «στιγμιότυπο»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου