Μέχρι τη δεκαετία του 1990 η ελληνική πολιτεία υιοθετούσε μια αδέξια πολιτική απομονωτισμού απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Η καταπιεστική στάση της Τουρκίας απέναντι στην ελληνική μειονότητα (Κωνσταντινούπολη) οδήγησε αντίστοιχα σε
σκλήρυνση της Ελλάδας έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας. Και όπως συμβαίνει συχνά, θύμα της πολιτικής, η παιδεία και οι μελλοντικές γενιές. Το τίμημα της απομόνωσης ήταν η αδυναμία ένταξης των παιδιών της μειονότητας καθώς δεν είχαν εναλλακτική επαφή με την ελληνική γλώσσα πέραν του σχολείου ενώ υπήρχε και πλήρης απουσία συγχρωτισμού και επικοινωνίας με το λοιπό τοπικό πληθυσμό. Χωρίς ξεκάθαρη εκπαιδευτική πολιτική, πολλοί μουσουλμάνοι βρίσκονταν σε πλήρη γλωσσική σύγχυση καθώς δεν γνώριζαν ούτε καλά ελληνικά, ούτε καλά τούρκικα ενώ και τα αγγλικά τους δεν ήταν καλύτερα.
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα ντοκιμαντέρ του οποίου την ύπαρξη πραγματικά αγνοούσα. Πρόκειται για ένα φιλμ που παρουσιάστηκε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας στις 14 Μαρτίου του 2011 και ξεδιπλώνει τη δεκαετή πορεία (1997-2007) ενός Προγράμματος για την εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Είναι μια εξαιρετική δημιουργία διάρκειας 75’ του Θάνου Αναστόπουλου με τίτλο «Πρόσθεση όχι αφαίρεση, πολλαπλασιασμός όχι διαίρεση: μια άλλη εκπαίδευση για τα παιδιά της μειονότητας στη Θράκη».
Όπως αναφέρεται στο φιλμ από το 1997 άρχισε να κάνει δειλά βήματα η «Εκπαίδευση Μουσουλμανοπαίδων», ένα πολιτισμικό-εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, με 80% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που φαίνεται ότι λειτούργησε στη πράξη με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα. Τα Kέντρα Στήριξης του Προγράμματος «Εκπαίδευση Mουσουλμανοπαίδων» (KE.Σ.Π.E.M.) www.museduc.gr ανέλαβαν να άρουν τη χρόνια απομόνωση του μειονοτικού πληθυσμού, που αποτελεί και το θεμελιώδες αίτιο της περιθωριακής κοινωνικής του θέσης. Τα Κέντρα στελεχώνονται από μέλη της μειονότητας και της πλειονότητας και οργανώνουν παράλληλες με το σχολικό θεσμό εκπαιδευτικές και δημιουργικές δράσεις που απευθύνονται πρωτίστως σε μαθητές και γονείς της μειονότητας. Ταυτόχρονα προωθείται και η έμπρακτη συνεργασία και επικοινωνία με τα μέλη της πλειονότητας.
Βλέποντας το ντοκιμαντέρ μου έκανε εντύπωση ο ψυχίατρος Ιμπράμ Ονσούνογλου που μιλάει με την ιδιότητα του έλληνα πολίτη με διαφορετική ταυτότητα, που έχει δικαίωμα στην ισότητα και κα αρνείται στους άλλους να τον προσδιορίζουν. Η Έφη Αβδελά, Ιστορικός στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πιστεύει ότι αισθανόμαστε τμήμα πολλαπλών συνόλων που άλλοτε εφάπτονται ενώ μπορεί να είναι και αντιθετικά. Στην Ελλάδα πασχίζουμε μαζοχιστικά να δημιουργούμε αντιθετικά σύνολα καθώς ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι η μουσουλμανική μειονότητα συστήνεται από Έλληνες συμπολίτες μας Πομάκικης, Τούρκικης και..... H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου